‘Mijn wens ontstond een aantal jaar geleden’, vertelt Daniela Heijdemann, leerkracht Invalpool A. ‘Ik was zoekende en vroeg me af is dit het nou? Ik besloot te luisteren naar mijn gevoel en heb me aangemeld voor een opleiding tot kindercoach. Daar heb ik geen moment spijt van gehad.’
‘In mijn omgeving zag ik steeds vaker dat kinderen niet goed begrepen werden. Volgens mij kijken we te veel naar het label wat aan het kind hangt. Ik vind dat je moet juist kijken naar wat achter dat label zit. Een kind is niet alleen ADHD of autisme. Er zitten nog zoveel meer kwaliteiten in waar het kind zelf op een gegeven moment helemaal geen notie van meer heeft, omdat hij alleen wordt aangesproken op bijvoorbeeld zijn ADHD-kwaliteiten. Daarom ben ik kindercoach geworden. Ik wil dat kinderen al hun eigen kwaliteiten weer gaan zien: “Ja, ik ben heel druk, maar ik ben ook heel creatief en ik ben ook een doorzetter, en ik ben ook dit en dit en dit …“.’
Kijk naar het hele kind en zijn omgeving
Daniela volgt haar opleiding tot kindercoach bij De magie van kindercoaching. ‘Het eerste jaar heb ik nu afgerond en ik ben doorgegaan naar leerjaar twee. Hierna volgt nog een derde jaar. Er zit een bepaalde opbouw in de training waardoor je je steeds meer gaat specialiseren, bijvoorbeeld op een bepaalde leeftijd of op een bepaald gedrag. De opleiding is op basis van een holistische visie. Dat betekent dat je leert kijken naar het hele kind en zijn omgeving. De omgeving van het kind is belangrijk, want vaak zitten er dingen bij ouders die zijn weerslag hebben op het kind. Denk aan ouders die nu heel boos zijn op de coronamaatregelen. Een kind snapt daar helemaal niets van.’
Eigen praktijk beginnen
Het is best lastig om een eigen praktijk te beginnen, zeker omdat er meerdere kindercoaches in haar woonomgeving te vinden zijn, daarom is Daniela actief bezig om naamsbekendheid te verwerven. ‘Onlangs heb ik mijn eigen website gebouwd. Als mijn website gevuld is ga ik op zoek naar andere manieren om mijn praktijk bekend te maken, zoals me bekend maken bij gemeenten. Verder heb ik onlangs mijn allereerste advertentie besteld in een tijdschrift!’
Ondanks dat Daniela actief werkt aan haar naambekendheid, merkt ze dat mensen nu toch wat terughoudender zijn om afspraken te maken, maar ja, je moet ergens beginnen’, zegt ze. Daniela start haar praktijk klein op: ‘Ik werk twee á drie dagen in de week voor SOTOG. In principe werk ik op de woensdag voor mijn eigen praktijk en afhankelijk van hoe ik de rest van de week wordt ingezet, vul ik de andere dagen met mijn coachingactiviteiten.
Haar baan in de invalpool zou Daniela niet willen missen. Ze werkt de laatste tijd veel voor De Triviant, deze doelgroep spreekt haar aan en ze geniet er ook zo van omdat ze een groot deel van de leerlingen al kent. Daniela gebruikt haar vaardigheden van het leraarschap bij haar coaching en andersom net zo goed: ‘Door de opleiding heb ik anders leren kijken naar mijn leerlingen waardoor mijn werk steeds interessanter wordt. Bijvoorbeeld als een leerling voor de zoveelste keer aan mijn bureau komt, dan zie ik niet alleen de zoveelste keer. Dan denk ik ook na over de achterliggende reden. Dat kan om iets heel basaals gaan als een autootje dat door een broer of zus kapot is gemaakt. Dat kan zelfs al twee weken geleden zijn, doordat er iets anders bovenop is gekomen wat net te veel is en dat maakt het kind boos of agressief. Noem maar op. Hij kan het alleen zelf niet onder woorden brengen.
Een coachingstraject
Na een kennismakingsgesprek met ouders verduidelijken we de probleemstelling, vervolgens ga ik kijken of ik er wat mee kan. Als het kind naar mijn inschatting te grote problemen heeft, dan verwijs ik door naar een GGZ-instelling of een andere, beter passende instantie.
Als we besluiten een traject aan te gaan, dan mag het kind aangeven wat zijn wens is. Daar help ik hem uiteraard bij. We kijken dus niet naar het probleem, maar naar zijn mogelijkheden.’ Daarvoor gebruikt Daniela allerlei methoden zoals het kwaliteitenspel en het spel coachee: ‘Daarvoor gebruik je bijvoorbeeld edelstenen en dobbelstenen. Daaraan gekoppeld zijn diverse vragen over school en vrije tijd. Daarmee probeer ik duidelijk te krijgen waar het probleem zit en hoe we eraan kunnen werken. Dat is voor elk kind anders.’
Ook in het traject zelf maakt Daniela gebruik van diverse methoden en technieken. ‘Ik gebruik een voor- en nadelenonderzoek om bij iemand duidelijk te krijgen wat zegt je gevoel nou, en wat is je keuze daarin.’ Ook de ideeën achter het systemisch werken omarmt ze: ‘Is het plekje aan tafel goed? Ik heb zelf ervaren dat het niet goed op een plekje staan veel met je kan doen.’ Verder zijn kinderen tegenwoordig vaak overprikkelt, volgens Daniela. ‘Daarom werk ik ook met meditaties, mindfulness of gewoon lekker buiten lopen. Een mooie activiteit is bijvoorbeeld willekeurig drie dingen uit de natuur kiezen waar je oog op viel tijdens de wandeling: op een steen, op een veertje of wat dan ook. Geef vervolgens een woord aan dat voorwerp. Een veertje is bijvoorbeeld zacht. Daarna zet je “ik ben” voor het woord. Dan heb je een uitspraak die mogelijk over jezelf gaat: “Ik ben zacht”. Daarover kun je dan in gesprek gaan: Is dat ook zo? Is dat een kwaliteit die bij je past? Of wil je daarnaartoe groeien?’